اولین واکنش‌ها به « فقط خدا می‌بخشد » - اخبار سینما روز جهان
فیلمی که منتظرش بودیم : اولین واکنش‌ها به « فقط خدا می‌بخشد »
فیلم جدید کارگردان « درایو » : یک قطعه هیپنوتیزم‌کننده موسیقی با درون‌مایه جنایت و انتقام
موفقیت‌های قابل توجه «درایو» نه تنها رایان گاسلینگ را به یکی از مهم‌ترین بازیگران حال حاضر سینمای آمریکا تبدیل کرد، بلکه کارگردانش، نیکلاس ویندینگ‌رفن را هم تا جایگاه یکی از کارگردانان مشهور سینمای جهان بالا برد.
تازه‌ترین فیلم ویندینگ‌رفن، «تنها خدا می‌بخشد»، باز هم با بازی رایان گاسلینگ در نقش اصلی، در جشنواره کن به نمایش درآمد. فیلمی که به نظر می‌رسد واکنش‌های ضد و نقیضی برانگیخته است. واکنش‌هایی که ظاهراً به هیچ وجه به اندازه «درایو» پرشور نبوده‌اند. جسیکا کیانگ، منتقد THE PLAYLIST که به فیلم 3 ستاره داده، به این اشاره می‌کند که ویندینگ‌رفن یک بار دیگر فیلمی ساخته که با توقعات تماشاگر بازی می‌کند و حالا ویندینگ‌رفن خود را به عنوان یک استاد در زمینه ابداعات فرمی تثبیت کرده است. جوردن هافمن از FILM.COM که «تنها خدا می‌بخشد» را فیلمی متوسط ارزیابی کرده (او از 10، به فیلم 5 امتیاز داده است) اذعان کرده که نمی‌توان نگاه باشکوه فیلم را نادیده گرفت. اما از دیالوگ‌های تصنعی فیلم به عنوان یکی از نقاط ضعف آن یاد کرده است. درک مالکولم هم که به فیلم 3 ستاره (از 5) داده، شجاعت ریندینگ‌رفن را در ساخت یک فیلم کم‌بودجه در تایلند، به جای تلاش برای ساخت یک فیلم جریان اصلی هالیوودی پس از موفقیت‌های «درایو»، ستایش می‌کند. از دید مالکولم، نتیجه یک فیلم غریب است. اما مالکولم در عین حال از فیلمنامه کم‌رمق فیلم و کاراکترهای آن انتقاد می‌کند. دیوید رونی (هالیوود ریپورتر) هم مهم‌ترین نقطه قوت «تنها خدا می‌بخشد» را حضور کریستن اسکات توماس در نقش یک ملکه جنایت می‌داند و البته حضور جادویی رایان گاسلینگ در نقش یک ضد قهرمان کم‌حرف دیگر را هم از یاد نمی‌برد. طبق نوشته رونی، اگر «درایو» شبه نوآری بود که فیلم‌های اواخر دهه 60 و دهه 70 با مضامین تعقیب و گریز را به یاد می‌آورد، «تنها خدا می‌بخشد» مثل یک قطعه هیپنوتیزم‌کننده موسیقی با درون‌مایه جنایت و انتقام است .
پیتر برادشاو، منتقد گاردین، یکی از طرفداران پر و پا قرص فیلم جدید ویندینگ‌رفن است. برادشاو که به فیلم امتیاز کامل داده، «تنها خدا می‌بخشد» را به طرز درخشانی غریب، گیرا و دیوانه‌وار دانسته است. طبق گفته برادشاو: «سکانس‌های اولیه فیلم مرا به این فکر انداخت که ونگ کار-وای فیلم جدیدی به نام «در حال و هوای ترس» یا «در حال و هوای نفرت» ساخته است». اریک کوهن، منتقد INDIEWIRE هم که همکاری جدید ویندینگ‌رفن و رایان گاسلینگ را فیلمی متوسط ارزیابی کرده، به این نکته اشاره می‌کند که رایان گاسلینگ بازیگر بااستعدادی است که با خطری روبه‌رو است که همه بازیگران شاخص با آن روبه‌رو می‌شوند: تبدیل شدن به یک کلیشه. اوون گلیبرمن، منتقد ENTERTAINMENT WEEKLY، یکی از مخالفان جدی «تنها خدا می‌بخشد» است که در یادداشتش به این اشاره کرده که بهتر است ویندینگ‌رفن با این میزان از علاقه‌اش به نمایش خون‌ریزی، به جای ساخت این درام‌های جنایی کم‌رمق، رو به ساخت فیلم‌های ترسناک بیاورد. گلیبرمن همچنین به ویندینگ‌رفن توصیه کرده وقت بیشتری صرف نوشتن فیلمنامه آثارش کند! در مجموع آن‌چه در میان اکثر یادداشت‌های منتشر شده بر «تنها خدا می‌بخشد» مشترک است، تحسین بازی کریستن اسکات توماس در نقشی متفاوت با شمایل شکل‌گرفته از او و نگاه سبک‌مدارانه ویندینگ‌رفن است، اما گفته می‌شود فیلم جدید کارگردان «درایو» بیش از حد و به فرم و استیلش وابسته است بدون این که مواد خام مناسبی در اختیار و از لحاظ مضمونی حرفی برای گفتن داشته باشد .